Afgelopen dinsdag maakte ik een wandeling met een cliënt die ik begeleid. Hij heeft het afgelopen jaar privé veel te verduren gehad, met als gevolg dat hij op zijn werk uitviel. Ons gespreksthema tijdens de wandeling was passend: ‘vallen en opstaan’.
De natuur helpt om open te praten en als de omgeving zo uitnodigend is, waarom dan niet samen op pad? Terwijl we liepen, kwamen we bij een flinke plas water. Ik had mijn laarzen aangetrokken dus stapte er makkelijk doorheen. Mijn cliënt had lage schoenen aan en besloot dat hij ging springen. En springen, dat deed hij. Alleen bereikte hij nét niet de overkant... Vol overgave vloog hij voorover in de blub.
We moesten allebei keihard lachen. En dit soort momenten zijn ook echt waardevol. Zelfspot is namelijk een medicijn in een proces van vallen en opstaan. Terwijl hij druipend rechtop kwam, met een grote glimlach op zijn gezicht en de modder op zijn neus en bril, besloten we terug naar huis te wandelen. Want daar stond nog een pan soep klaar en die kon hij nu wel gebruiken om op te warmen. Even later kon hij met een volle buik, mijn joggingbroek en een paar droge sokken weer comfortabel naar huis. Weer een ervaring rijker.
Het leven is vallen en opstaan, en soms is het vooral leren lachen om de sprongen die nét niet lukken.
Wat doet een wandeling met jou?
Wil je ook werken aan je persoonlijke groei, met humor en luchtigheid als belangrijke ingrediënten? Neem contact op. Soms begint het met die eerste stap, of sprong...
