"Hoe ik het voor elkaar kreeg om toch een beetje Clint Eastwood te worden"
Vroeger wilde ik Clint Eastwood worden. Of eigenlijk wilde ik de naamloze cowboy worden die hij zo vaak speelde in diverse spaghetti-westerns.
Op middelbare leeftijd kwam ik tot de conclusie dat dat niet helemaal gelukt was. In plaats van het te accepteren dacht ik aan mogelijkheden om mijn kinderdroom toch te verwezenlijken. Zo ontstond het idee voor de Brabantse theatervoorstelling ‘de Goei, de Kwaai en de Lilleke’, die in 2014 het levenslicht zag.
Achteraf is dit de start geweest van mijn verdere leven. Zo woon ik zo gelukkig waar ik woon doordat Wim Kuipers de liedjes schreef voor deze hutspot-western. Hij bleek namelijk zo vriendelijk om mij te vragen of ik zijn buurman wilde worden. En doordat we een violist nodig hadden ontmoette ik Harold van de Laar die me later introduceerde bij Bekensteyn. Hierdoor ontdekte ik het prachtige vak van trainer/coach.
Allemaal dus 'toevallige' gevolgen van het najagen van die ene kinderdroom.
Nu werk ik voor mezelf en speel ik af-en-toe tijdens trainingen nog steeds de coole cowboy die altijd in me heeft gezeten. Want eens een cowboy, altijd een cowboy. Ben benieuwd naar welke paden en nieuwe avonturen het me dit keer gaat leiden.
Herken jij iets in mijn verhaal, had jij vroeger ook zulke dromen? En waartoe hebben die je geleid? Ik hoor graag van je, dat mag via de contactpagina op deze site of via een mailtje naar contact@rolandvanson.nl
Comentarios